شعرهای عاشقانه
شعر عاشقانه،متن عاشقانه،جملات عاشقانه،اس ام اس عاشقانهشعرهای عاشقانه
شعر عاشقانه،متن عاشقانه،جملات عاشقانه،اس ام اس عاشقانهدرباره من
دوست داشتن،
صدای چرخاندن کلید است در قفل.
عشق،
باز نشدن آن.
کاری که ما بلدیم اما...
باز کردن در است
با لگد...
ادامه...
اشک های عاشقانه..
وقتی یه دختر بخاطر یه پسر اشک
میریزه یعنی واقعا دوسش داره...
اما وقتی یه پسر بخاطر یه دختر
اشک بریزه یعنی دیگه هیــچــوقت
نمـــیتونه کسیو مثه اون دوست داشــــــــته باشـــــــــــه..
مشت های پوچ...
ﺩﻭﺗﺎ ﺩﺳﺘﺸﻮ ﻣﺸﺖ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺟﻠﻮﻡ ﮔﺮﻓﺖ ....
ﮔﻔﺖ : ﺍﮔﻪ ﺑﮕﯽ ''ﮔﻞ '' ﮐﺪﻭﻣﻪ ﻣﯿﻤﻮﻧﻢ !!!
ﭼﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺳﺨﺘﯽ ﺑﻮﺩ !
ﺗﺮﺱ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻧﺶ ﺗﻤﺎﻡ
ﻭﺟﻮﺩﻣﻮ ﻓﺮﺍ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ، ....
ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﺪﺍﺩﻧﺶ
ﻣﺤﮑﻢ ﺯﺩﻡ ﭘﺸﺖ ﺩﺳﺖ ﭼﭙﺶ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﯾﻦ ﮔﻠﻪ !
ﺩﺳﺘﺸﻮﺑﺎﺯﮐﺮﺩ
'' ﭘﻮﭺ '' ﺑﻮﺩ !!
ﺣﻮﺍﺳﺶ ﻧﺒﻮﺩ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﺭﺍﺳﺘﺶ ﺍﺷﮑﻤﻮ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩ ...
این روزها...
بالاخره یاد میگیری از یک دوستت دارم ساده برای دلت یک خیال رنگارنگ نبافی...
که رابطه یعنی بازی و اگر بازی نکنی می بازی...که داستانهای عاشقانه از یک جایی به بعد رنگ و بوی منطق به خود میگیرند...
که سر چهار راه با تهدید یک هوس شیرین چشمک می زند...
یاد میگیری که خودت را دریغ کنی تا همیشه عزیز بمانی...
که باید صورت مساله ای پر ابهام باشی نه یک جواب کوتاه و ساده...
که وقتی باد می آید باید کلاهت را سفت بچسبی نه بازوی بغل دستی ات را...
روزی میفهمی در انتهای همه ی گپ زدنهای دوستانه باز هم تنهایی....
و این همان لحظه ای است که همه چیز را بی چون وچرا می پذیری ...
با رویی گشاده و لبخندی که دیگر خودت هم معنی اش را نمیدانی....
دیر یا زود این را میفهمی...
این روزها...
پسر باس باشی تا ...
پــســر بــایــد بــاشــی تــابــفــهــمــی 2ســال تــنــهــای تــنــهــا غــربــتـــِ ســربــازی کــشــیــدنــ چــقــدر سـخـتـه...
پــســربــایــد بــاشــی تــابــفــهــمــی دلــهــره ی شــغــل آیــنــده داشــتــنــ چــقــدر ســخــتــه ...
پــســربــایــد بــاشــی تــابــفــهــمــی از دســتــ دادنِ عــشــقــتــ بــخــاطــر پــول چــقــدر ســخــتــه ...
پــســربــایــد بــاشــی تابــفــهــمــی بــوق زدن پــشــتــِ مــاشــیــنِ عــروسِ عــشــقـــتـــ چـــه حــالــی داره ...
پــســربــایــد بــاشــی تــابــفــهــمــی خــوردنِ بــُغــض بــرای ایــنــکـــه مــســخــرتـــ نــکــنـــن کـــه داره گــریــه میـــکــنــه چــــــــقــــــدر ســــخـــــتـــــه ...
روزگار...
روزگار اما وفا با ما نداشت طاقت خوشبختی ما را نداشت
پیش پای عشق ما سنگی گذاشت بی گمان از مرگ ما پروا نداشت
آخر این قصه هجران بود و بس حسرت و رنج فراوان بود و بس
یار ما را از جدایی غم نبود در غمش مجنون عاشق کم نبود
بر سر پیمان خود محکم نبود سهم من از عشق جز ماتم نبود
با من دیوانه پیمان ساده بست ساده هم آن عهد و پیمان را شکست..
بی خبر پیمان یاری را گسست این خبر ناگاه پشتم را شکست
آن کبوتر عاقبت از بند رفت رفت و با دلداری دیگر عهد بست
با که گویم او که هم خون من است خسم جان و تشنه خون من است
بخت بد بین وصل او قسمت نشد این گدا مشمول اون رحمت نشد
آن طلا حاصل به این قیمت نشد عاشقان را خوش دلی تقدیر نیست
با چنین تقدیر بد تدبیر نیست از غمش با دود و دم هم دم شدم
باده نوش غصه او من شدم مست و مخمور و خراب از غم شدم
زره زره آب گشتم
کم شدم.....
آخر آتش زد دل دیوانه را ......
آخر آتش زد دل دیوانه را
سوخت بی پروا پر پروانه را
عشق من .....
عشق من از من گذشتی خوش گذر بعد از این حتی تو اسمم را نبر
خاطراتم را تو بیرون کن زه سر دیشب از کف رفت فردا را نگر
آخر این یک بار از من بشنو پند بر منو بر روزگارم دل نبند
عاشقی را دیر فهمیدی چه سود ..... عشق دیرین گسسته تار و پود
گر چه آب رفته باز اید به رود ماهی بیچاره اما مرده بود...
بعد از این هم آشیانت هر کس است .... بعد از این هم آشیانت هرکس است
باش با او یاد تو ما را بس است
سلامتی دختری که ...
سلامتی دختری که:
سلامتی دختری که عاشق پاهای پیاده عشقش بود چون ماشین نداشت...
سلامتی دختری که با عشقش رفت رستوران دونگه غذا شو داد تا جیب عشقش خالی نشه...
سلامتی دختری که اگه هر جا بدونه عشقش رفت جای خالیشو کنارش حس کرد...
سلامتی دختری که دنباله ماشین ، ملک پدری و قیافه عشقش نبود...
سلامتی دختری که در هر شرایطی عشقشو تنها نذاشت...
سلامتی دختری که عشقشو وسیله ندید برای بازی...
سلامتی دختری که هیچ وقت miss برای عشقش ننداخت...
سلامتی دختری که رو عشقش حساس بود...
سلامتی دختری که با لبخند عشقش دل گرم می شد...
سلامتیــــــ دختــــــــــــری که ...
سلامتی دختری که عاشق پاهای پیاده عشقش بود چون ماشین نداشت...
سلامتی دختری که با عشقش رفت رستوران دونگه غذا شو داد تا جیب عشقش خالی نشه...
سلامتی دختری که اگه هر جا بدونه عشقش رفت جای خالیشو کنارش حس کرد...
سلامتی دختری که دنباله ماشین ، ملک پدری و قیافه عشقش نبود...
سلامتی دختری که در هر شرایطی عشقشو تنها نذاشت...
سلامتی دختری که عشقشو وسیله ندید برای بازی...
سلامتی دختری که هیچ وقت miss برای عشقش ننداخت...
سلامتی دختری که رو عشقش حساس بود...
سلامتی دختری که با لبخند عشقش دل گرم می شد...
سلامتیــــــ دختــــــــــــری که ...
خانومی...
حالا که دوریم از هم چطوری خوبی یا نه؟
منکه دوس داشتم تو همیشه بودی کنارم
زمونه نذاشت قدم بزنیم زیر بارون
خیلی آروم دلم واست بخونه خانوم
عزیزم بعد تو شونم جای هیشکی نیس
الان گوشه ی عکست روبان مشکی نیس
خانومی تو همیشه تو قلبم زنده میمونی
هــــِــــی واسه اون صدات دل تنگه میدونی
بهت گفته بودم که زندگیم بی کم و کاس نیس
ولت کردم بدونی حرفای پشتم راست نیس
من تو رو نه واسه پولت میخواستم نه کلاست
نه حوس بود نه واسه شوخی و لاس ت
بدون در آمد من از راه ریش نیست
تورو خواستن داشتن رویایی بیش نیست
دلم میگه ما هم طبقه ی شما هم نیستیم
تو که میونی ما مال شمال شهر نیستیم
الان تو همش خاطره ای واسه من
یه بار نشد که خوش بشینه تاس من
بین خواسته هام تو آرزوی محالی
از این به بعد دیگه تو خواب و خیالی
خانومی گریه نکن ببین خونه دلم
ببین داره واسه تو میخونه دلم
چیه چیزی میخوای بگی جون دلم؟
میخوای بگی دوسم داری میدونه دلم
به بارون اشکات نمیخوام بشکنه دلم
نمیخوام صدای بغضتو بشنوه دلم
نگو هرگز نبوده عشقی به خونم
چیه به من نمیاد بخوام عشقی بخونم ؟
نگو نمیخوام فراموشت کنم مهربونم
زندگی باعث شده که به ضدت بخونم
همیشه به یادم میمونه اون لحن صداتو
با دنیا عوض نمیکنم لبخند لباتو
با دوستیمون موافقت نکرد خونواده ات
توام میگفتی عیبی نداره از روی عادت
فقط واسه اینکه یه آدم فقیر بودم
چون پولی نداشتم پیشت حقیر بودم
گله ندارم بد بختی اومد سراغ من
واسه اینکه همیشه خودم رفتم سراغ غم
تو توزندگی هرچی بخوای فراهمه
ولی من نمیدونم چه چیزی گناهمه
که همیشه باید پیش نگات دور باشم
از بین عشقمون در حال عبور باشم
من سهمم از این دنیا هوا و خونه
شما میگو و سوشی کمترین غذاتونه
شما ماشین آخرین سیستم زیر پاتونه
ولی ما قدمامون همیشه زیر بارونه
امسال تو خونشون از ما رنگین تره
نگاهشون نسبت به فقرا سنگین تره
تو بجز پدرت به هیشکی تکیه نکردی
بجز عشق من واسه هیچی گریه نکردی
اگه با من باشی میرسی به آخر تباهی
آخه فقیرارو چه به زندگی پادشاهی
دوس دارم یه بار دیگه همو ببوسیم آروم
که به هم دیگه اصابت کنه بینی هامون
ولی لبات با من خیلی فاصله داره
دستم از موهای خرماییت خاطر داره
واسه بهترین خاطره ها بهت مدیونم
از اینکه درکم میکنی بهت ممنونم
تا همیشه گوشه ی قلبم می درخشی
دلم میگه که این بارم منو میبخشی
بدون همیشه بی تو چشای مرطوبی دارم
خدا حافظ واست آرزو های خوبی دارم
منکه دوس داشتم تو همیشه بودی کنارم
زمونه نذاشت قدم بزنیم زیر بارون
خیلی آروم دلم واست بخونه خانوم
عزیزم بعد تو شونم جای هیشکی نیس
الان گوشه ی عکست روبان مشکی نیس
خانومی تو همیشه تو قلبم زنده میمونی
هــــِــــی واسه اون صدات دل تنگه میدونی
بهت گفته بودم که زندگیم بی کم و کاس نیس
ولت کردم بدونی حرفای پشتم راست نیس
من تو رو نه واسه پولت میخواستم نه کلاست
نه حوس بود نه واسه شوخی و لاس ت
بدون در آمد من از راه ریش نیست
تورو خواستن داشتن رویایی بیش نیست
دلم میگه ما هم طبقه ی شما هم نیستیم
تو که میونی ما مال شمال شهر نیستیم
الان تو همش خاطره ای واسه من
یه بار نشد که خوش بشینه تاس من
بین خواسته هام تو آرزوی محالی
از این به بعد دیگه تو خواب و خیالی
خانومی گریه نکن ببین خونه دلم
ببین داره واسه تو میخونه دلم
چیه چیزی میخوای بگی جون دلم؟
میخوای بگی دوسم داری میدونه دلم
به بارون اشکات نمیخوام بشکنه دلم
نمیخوام صدای بغضتو بشنوه دلم
نگو هرگز نبوده عشقی به خونم
چیه به من نمیاد بخوام عشقی بخونم ؟
نگو نمیخوام فراموشت کنم مهربونم
زندگی باعث شده که به ضدت بخونم
همیشه به یادم میمونه اون لحن صداتو
با دنیا عوض نمیکنم لبخند لباتو
با دوستیمون موافقت نکرد خونواده ات
توام میگفتی عیبی نداره از روی عادت
فقط واسه اینکه یه آدم فقیر بودم
چون پولی نداشتم پیشت حقیر بودم
گله ندارم بد بختی اومد سراغ من
واسه اینکه همیشه خودم رفتم سراغ غم
تو توزندگی هرچی بخوای فراهمه
ولی من نمیدونم چه چیزی گناهمه
که همیشه باید پیش نگات دور باشم
از بین عشقمون در حال عبور باشم
من سهمم از این دنیا هوا و خونه
شما میگو و سوشی کمترین غذاتونه
شما ماشین آخرین سیستم زیر پاتونه
ولی ما قدمامون همیشه زیر بارونه
امسال تو خونشون از ما رنگین تره
نگاهشون نسبت به فقرا سنگین تره
تو بجز پدرت به هیشکی تکیه نکردی
بجز عشق من واسه هیچی گریه نکردی
اگه با من باشی میرسی به آخر تباهی
آخه فقیرارو چه به زندگی پادشاهی
دوس دارم یه بار دیگه همو ببوسیم آروم
که به هم دیگه اصابت کنه بینی هامون
ولی لبات با من خیلی فاصله داره
دستم از موهای خرماییت خاطر داره
واسه بهترین خاطره ها بهت مدیونم
از اینکه درکم میکنی بهت ممنونم
تا همیشه گوشه ی قلبم می درخشی
دلم میگه که این بارم منو میبخشی
بدون همیشه بی تو چشای مرطوبی دارم
خدا حافظ واست آرزو های خوبی دارم
اوج تنهایی..
اُوج تـنهـ‌ایـی زمـ‌انــی اسـت ...
کـه روبــروی کسـی کـه عـاشـقش هـسـتـی ساعتها بـنشیـنی..ولی بـدونی کـه هیچوقت بـهش نـمـیرسی...
روزها سرد تنهایی من بعد از تو...
من با خاطرات تو زنده خواهم ماند
چه غمگین از این رفتن و از این روزهای سرد تنهایی..
شاید باور نکنی،از من فقط همین کلمات که با شوق به سوی تو پر میشکند باقی می ماند و با خودکاری که هیچگاه آخرین حرفهایم را به تو نمیتواند گفت...
شاید یک روز وقتی میخوای احوال مرا بپرسی عکسم را در صفحه سفر کرده ها ببینی...
شاید کودکی گستاخ و بازیگوش با شیطنت سفر بی بازگشتم را از دیوار سیمانی کوچه اتان بکند و پاره کند...
تمام دغدغه ام این است که آیا بعد از این سفر محتوم میتوانم همچنان با تو سخن بگویم؟
آیا دستی برای نوشتن و دلی برای تپیدن خواهم داشت؟
شاید باور نکنی،اما مدام دوست دارم مدام برایت بنویسم بعضی وقتها که کلمات را گم میکنم. دوست دارم،دشتها،دریاها،کوهها،جنگگها،ستاره ها و هرچه در کاینات هست همه و همه کلمات شوند تا بهتر بنویسم...
دوست دارم به حیات کلمه ای نجیب دست یابم تا رهگذران غمگین،صبح گاهان زیر آفتابی نارس مرا زمزمه کنند..میدانم که خسته ای اما دوست دارم اجازه دهی کلماتم دمی روبرویت بنوشینند و نگاهت کنند تا به حقیقت این جمله در آیی که میگوید:
مرا از یاد خوابی برد،نمی دانم؟
ولی میدانم از یادم نمیخواهی رفت...
چه غمگین از این رفتن و از این روزهای سرد تنهایی..
شاید باور نکنی،از من فقط همین کلمات که با شوق به سوی تو پر میشکند باقی می ماند و با خودکاری که هیچگاه آخرین حرفهایم را به تو نمیتواند گفت...
شاید یک روز وقتی میخوای احوال مرا بپرسی عکسم را در صفحه سفر کرده ها ببینی...
شاید کودکی گستاخ و بازیگوش با شیطنت سفر بی بازگشتم را از دیوار سیمانی کوچه اتان بکند و پاره کند...
تمام دغدغه ام این است که آیا بعد از این سفر محتوم میتوانم همچنان با تو سخن بگویم؟
آیا دستی برای نوشتن و دلی برای تپیدن خواهم داشت؟
شاید باور نکنی،اما مدام دوست دارم مدام برایت بنویسم بعضی وقتها که کلمات را گم میکنم. دوست دارم،دشتها،دریاها،کوهها،جنگگها،ستاره ها و هرچه در کاینات هست همه و همه کلمات شوند تا بهتر بنویسم...
دوست دارم به حیات کلمه ای نجیب دست یابم تا رهگذران غمگین،صبح گاهان زیر آفتابی نارس مرا زمزمه کنند..میدانم که خسته ای اما دوست دارم اجازه دهی کلماتم دمی روبرویت بنوشینند و نگاهت کنند تا به حقیقت این جمله در آیی که میگوید:
مرا از یاد خوابی برد،نمی دانم؟
ولی میدانم از یادم نمیخواهی رفت...