خانومی...

حالا که دوریم از هم چطوری خوبی یا نه؟
منکه دوس داشتم تو همیشه بودی کنارم
زمونه نذاشت قدم بزنیم زیر بارون
خیلی آروم دلم واست بخونه خانوم
عزیزم بعد تو شونم جای هیشکی نیس
الان گوشه ی عکست روبان مشکی نیس
خانومی تو همیشه تو قلبم زنده میمونی
هــــِــــی واسه اون صدات دل تنگه میدونی
بهت گفته بودم که زندگیم بی کم و کاس نیس
ولت کردم بدونی حرفای پشتم راست نیس
من تو رو نه واسه پولت میخواستم نه کلاست
نه حوس بود نه واسه شوخی و لاس ت
بدون در آمد من از راه ریش نیست
تورو خواستن داشتن رویایی بیش نیست
دلم میگه ما هم طبقه ی شما هم نیستیم
تو که میونی ما مال شمال شهر نیستیم
الان تو همش خاطره ای واسه من
یه بار نشد که خوش بشینه تاس من
بین خواسته هام تو آرزوی محالی
از این به بعد دیگه تو خواب و خیالی
خانومی گریه نکن ببین خونه دلم
ببین داره واسه تو میخونه دلم
چیه چیزی میخوای بگی جون دلم؟
میخوای بگی دوسم داری میدونه دلم
به بارون اشکات نمیخوام بشکنه دلم
نمیخوام صدای بغضتو بشنوه دلم
نگو هرگز نبوده عشقی به خونم
چیه به من نمیاد بخوام عشقی بخونم ؟
نگو نمیخوام فراموشت کنم مهربونم
زندگی باعث شده که به ضدت بخونم
همیشه به یادم میمونه اون لحن صداتو
با دنیا عوض نمیکنم لبخند لباتو
با دوستیمون موافقت نکرد خونواده ات
توام میگفتی عیبی نداره از روی عادت
فقط واسه اینکه یه آدم فقیر بودم
چون پولی نداشتم پیشت حقیر بودم
گله ندارم بد بختی اومد سراغ من
واسه اینکه همیشه خودم رفتم سراغ غم
تو توزندگی هرچی بخوای فراهمه
ولی من نمیدونم چه چیزی گناهمه
که همیشه باید پیش نگات دور باشم
از بین عشقمون در حال عبور باشم
من سهمم از این دنیا هوا و خونه
شما میگو و سوشی کمترین غذاتونه
شما ماشین آخرین سیستم زیر پاتونه
ولی ما قدمامون همیشه زیر بارونه
امسال تو خونشون از ما رنگین تره
نگاهشون نسبت به فقرا سنگین تره
تو بجز پدرت به هیشکی تکیه نکردی
بجز عشق من واسه هیچی گریه نکردی
اگه با من باشی میرسی به آخر تباهی
آخه فقیرارو چه به زندگی پادشاهی
دوس دارم یه بار دیگه همو ببوسیم آروم
که به هم دیگه اصابت کنه بینی هامون
ولی لبات با من خیلی فاصله داره
دستم از موهای خرماییت خاطر داره
واسه بهترین خاطره ها بهت مدیونم
از اینکه درکم میکنی بهت ممنونم
تا همیشه گوشه ی قلبم می درخشی
دلم میگه که این بارم منو میبخشی
بدون همیشه بی تو چشای مرطوبی دارم
خدا حافظ واست آرزو های خوبی دارم