روزگار...

روزگار اما وفا با ما نداشت طاقت خوشبختی ما را نداشت

پیش پای عشق ما سنگی گذاشت بی گمان از مرگ ما پروا نداشت

آخر این قصه هجران بود و بس حسرت و رنج فراوان بود و بس

یار ما را از جدایی غم نبود در غمش مجنون عاشق کم نبود

بر سر پیمان خود محکم نبود سهم من از عشق جز ماتم نبود

با من دیوانه پیمان ساده بست ساده هم آن عهد و پیمان را شکست..

بی خبر پیمان یاری را گسست این خبر ناگاه پشتم را شکست

آن کبوتر عاقبت از بند رفت رفت و با دلداری دیگر عهد بست

با که گویم او که هم خون من است خسم جان و تشنه خون من است

بخت بد بین وصل او قسمت نشد این گدا مشمول اون رحمت نشد

آن طلا حاصل به این قیمت نشد عاشقان را خوش دلی تقدیر نیست

با چنین تقدیر بد تدبیر نیست از غمش با دود و دم هم دم شدم

باده نوش غصه او من شدم مست و مخمور و خراب از غم شدم

زره زره آب گشتم

کم شدم.....

آخر آتش زد دل دیوانه را ......

آخر آتش زد دل دیوانه را

سوخت بی پروا پر پروانه را

عشق من .....

عشق من از من گذشتی خوش گذر بعد از این حتی تو اسمم را نبر

خاطراتم را تو بیرون کن زه سر دیشب از کف رفت فردا را نگر

آخر این یک بار از من بشنو پند بر منو بر روزگارم دل نبند

عاشقی را دیر فهمیدی چه سود ..... عشق دیرین گسسته تار و پود

گر چه آب رفته باز اید به رود ماهی بیچاره اما مرده بود...

بعد از این هم آشیانت هر کس است .... بعد از این هم آشیانت هرکس است

باش با او یاد تو ما را بس است

خانومی...

حالا که دوریم از هم چطوری خوبی یا نه؟
منکه دوس داشتم تو همیشه بودی کنارم
زمونه نذاشت قدم بزنیم زیر بارون
خیلی آروم دلم واست بخونه خانوم
عزیزم بعد تو شونم جای هیشکی نیس
الان گوشه ی عکست روبان مشکی نیس
خانومی تو همیشه تو قلبم زنده میمونی
هــــِــــی واسه اون صدات دل تنگه میدونی
بهت گفته بودم که زندگیم بی کم و کاس نیس
ولت کردم بدونی حرفای پشتم راست نیس
من تو رو نه واسه پولت میخواستم نه کلاست
نه حوس بود نه واسه شوخی و لاس ت
بدون در آمد من از راه ریش نیست
تورو خواستن داشتن رویایی بیش نیست
دلم میگه ما هم طبقه ی شما هم نیستیم
تو که میونی ما مال شمال شهر نیستیم
الان تو همش خاطره ای واسه من
یه بار نشد که خوش بشینه تاس من
بین خواسته هام تو آرزوی محالی
از این به بعد دیگه تو خواب و خیالی
خانومی گریه نکن ببین خونه دلم
ببین داره واسه تو میخونه دلم
چیه چیزی میخوای بگی جون دلم؟
میخوای بگی دوسم داری میدونه دلم
به بارون اشکات نمیخوام بشکنه دلم
نمیخوام صدای بغضتو بشنوه دلم
نگو هرگز نبوده عشقی به خونم
چیه به من نمیاد بخوام عشقی بخونم ؟
نگو نمیخوام فراموشت کنم مهربونم
زندگی باعث شده که به ضدت بخونم
همیشه به یادم میمونه اون لحن صداتو
با دنیا عوض نمیکنم لبخند لباتو
با دوستیمون موافقت نکرد خونواده ات
توام میگفتی عیبی نداره از روی عادت
فقط واسه اینکه یه آدم فقیر بودم
چون پولی نداشتم پیشت حقیر بودم
گله ندارم بد بختی اومد سراغ من
واسه اینکه همیشه خودم رفتم سراغ غم
تو توزندگی هرچی بخوای فراهمه
ولی من نمیدونم چه چیزی گناهمه
که همیشه باید پیش نگات دور باشم
از بین عشقمون در حال عبور باشم
من سهمم از این دنیا هوا و خونه
شما میگو و سوشی کمترین غذاتونه
شما ماشین آخرین سیستم زیر پاتونه
ولی ما قدمامون همیشه زیر بارونه
امسال تو خونشون از ما رنگین تره
نگاهشون نسبت به فقرا سنگین تره
تو بجز پدرت به هیشکی تکیه نکردی
بجز عشق من واسه هیچی گریه نکردی
اگه با من باشی میرسی به آخر تباهی
آخه فقیرارو چه به زندگی پادشاهی
دوس دارم یه بار دیگه همو ببوسیم آروم
که به هم دیگه اصابت کنه بینی هامون
ولی لبات با من خیلی فاصله داره
دستم از موهای خرماییت خاطر داره
واسه بهترین خاطره ها بهت مدیونم
از اینکه درکم میکنی بهت ممنونم
تا همیشه گوشه ی قلبم می درخشی
دلم میگه که این بارم منو میبخشی
بدون همیشه بی تو چشای مرطوبی دارم
خدا حافظ واست آرزو های خوبی دارم

اوج تنهایی..

اُوج تـنهـ‌ایـی زمـ‌انــی اسـت ...

کـه روبــروی کسـی کـه عـاشـقش هـسـتـی ساعتها بـنشیـنی..

ولی بـدونی کـه هیچوقت بـهش نـمـیرسی...

روزها سرد تنهایی من بعد از تو...

من با خاطرات تو زنده خواهم ماند
چه غمگین از این رفتن و از این روزهای سرد تنهایی..
شاید باور نکنی،از من فقط همین کلمات که با شوق به سوی تو پر میشکند باقی می ماند و با خودکاری که هیچگاه آخرین حرفهایم را به تو نمیتواند گفت...
شاید یک روز وقتی میخوای احوال مرا بپرسی عکسم را در صفحه سفر کرده ها ببینی...
شاید کودکی گستاخ و بازیگوش با شیطنت سفر بی بازگشتم را از دیوار سیمانی کوچه اتان بکند و پاره کند...
تمام دغدغه ام این است که آیا بعد از این سفر محتوم میتوانم همچنان با تو سخن بگویم؟
آیا دستی برای نوشتن و دلی برای تپیدن خواهم داشت؟
شاید باور نکنی،اما مدام دوست دارم مدام برایت بنویسم بعضی وقتها که کلمات را گم میکنم. دوست دارم،دشتها،دریاها،کوهها،جنگگها،ستاره ها و هرچه در کاینات هست همه و همه کلمات شوند تا بهتر بنویسم...
دوست دارم به حیات کلمه ای نجیب دست یابم تا رهگذران غمگین،صبح گاهان زیر آفتابی نارس مرا زمزمه کنند..میدانم که خسته ای اما دوست دارم اجازه دهی کلماتم دمی روبرویت بنوشینند و نگاهت کنند تا به حقیقت این جمله در آیی که میگوید:
مرا از یاد خوابی برد،نمی دانم؟
ولی میدانم از یادم نمیخواهی رفت...

کودکانه دوستت دارم..

حرفای زیادی بلد نیستم...

من تنها چشمان تورو دیدمو گوشه ای از لبخندت
که حرفهایم را دزدید
از عشق چیزی نمیدانم
اما دوستت دارم...کودکانه تر از آنچه فکر کنی

آغوش...

آغوشت را تـــــــنگ تر کن...
حســـــــــادت میکنم به هــــــــــوایی که میان من وتوست
آغوشت را تنگتر کن....
بـــی مرز میــــــــخواهمت ....

کنارم باش تا کنار هم باشیم..

تو را دوست دارد با تو میماند،

برایش مهم نیست تو زیبایی یا زشت ...
چاقی یا لاغر...
برای داشتنت می جنگد
با هر وسیله و ابزاری که دم دستش باشد..
برای نگهداشتنت ،
برای با تو بودن و کنار تو ماندن همه کار می کند ...
از همه چیزش مایه می گذرد
از جانش .. مالش.. شخصیتش...
حتی آبرو و اعتبارش...
فقط می خواهد تو کنارش باشی

با تو میمانم...

با تو میمانم بی آنکه..

دغدغه های فردا را داشته باشم

زیرا میدانم فردا بیش از امروز دوستت خواهم داشت....

بی تو هیچ چیز قشنگ نیست..

"بی تـــــــــــــــــــو" هیچ چیز نمیخواهم....

نه آسمان!
نه زمین!
نه باران!
نه خیس شدن!
نه تازگی!
نه طراوت....
گرمای دستانت را به من بده،همه چیز را از من بگیر!!!

ساحل عشق..

در سردترین شب سال به تو می اندیشم
در گرم ترین نقطه کویر
در فکر تو فرو می روم
می فهمی
می توانی بفهمی ؟
که هیچکس جز من
نمی تواند در گرم ترین نقطه کویر
جز جرعه ای آب ،
به چیز دیگری فکر کند ..