تندیس امید 2 ..

و عشق ناشکوفایم هراسان مرا از آغوشم گریخته بود
و اما ناگهان ورق برگشت...
یک روز نام تو را شنیدم و همان دم نفسم در سینه حبس شد. در آن هنگام بود که هستی من با تو در آمیخت ..
راستی آیا ت واز این اعجاز خبر داشتی؟
که من بی آنکه تو را شناخته باشم با شنیدن نام تو ، دانستم که محبوب خویش را یافته ام.
با شنیدن نخستین کلمات تو ، تو این گمان برمن گذت که تو زندگی مرا چون شمعی در تاریک شب فروغ بخشیدی..
وقتی که برای اولین بار صدای تو را شنیدم رنگ از رخم پرید و بی اختیار دیده بر زمین افکندم
و آن هنگام بود که دلهای ما نگاهی خاموش از همدیگر سلام عشق را ربودند
من نام تو را در نگاه تو خواندم و بی آنکه از خودم چیزی پرسیده باشم به خویش پاسخ گفتم که آری اوست ،
تندیس امید و رویایی من...