مینور

دوباره میخوام اوج بگیرم با اکوردای مینور

کلماته تو دفترم خط خورده همینو

با خودکاری که همرنگه لامپ اتاقمه

بنویسم ازت این بدنه داغمه

که واست میخونمو نگی من فراموش کارم

بی تو لبای خندون تا بناگوش دارم

من همیشه مینویسم وسط نصفه شب

ازت وقتی حس ندارم به عکست چت بشم

فقط به این فکر کنم تو هم حال منو داری

یا فکرم نیستیو از یادم بیزاری شاید

فکرمی یا تو بقل یکی دیگه ای تو

که حس میکنه طمع ماتیکه میوه ایتو

شایدم رو سینه ی چپش دراز کشیدی

بهش چسبیدی بوی 212 میدی

اگه بدونی این فکرا بام چی میکنه

یه خطه صاف رو مغزم که روانیم میکنه

امیدوارم به زیبایش تو تنوتو نبازی

واقعا عاشقت باشه باهاش دنیاتو بسازی

اونم مثه من حاظره شبا بیدار بمونه

اولین حرفه اسمتو رو دستش خال بکوبه

شبا کارم این شده که برات بنویسم

بگم چیزی نداشتم که به پات بریزم

تو یکی رو میخوای پول مایه آویزون به جیبش

نه منی که واست حتی آرزوم کوچیکه

برنگرد دارم میشمارم نبوداتو بی رحم

نمیتونم چرا بگم جوابه کمبوداتو میدم
  

برو تو قلب من دیگه نمونده واسه تو جایی

برو با یارو دلدارت منو بزار تو تنهایی

رمانه تیره رو عکست کشیدم یعنی که مردی

تو رفتی با خود عشقو از این دنیای من بردی

امشب خیلی فرق داره با شبای قبل ترم

دیگه اشک نمیریزمو رو ورقای دفترم

شاید دیر بفهمی که من دوست داشتم

دیگه تاره موهاتو ندارم لای دفترم

شایدم وای چه فکرایی کثیفی

یعنی تو هنوزم مثه گذشته لطیفی

بیخیال یه روز عطره موهاتو من حس میکردم

ولی الان ..... به زندگیت برس میرم من

تو منو نخواستی ولی من همیشه پات بودم

تو سوسول میخواستی من یه فقیره لات بودم

من همیشه دوست داشتم ولی تو نه

من همه چیمو برات گذاشتم ولی تو نه

الانم پشتت گرمه منو تحقیر میکنی

به خدا قسم یه  روز میشه تغییر میکنی

به حس سوزه صدام به دنیا قسم

که یه روز دلت تنگ میشهو واسه بخاره نفسم

یه مدت واست آقا بودم حالا شدم یه بچه

صدامو گوش کن قسم به همین یه خط شعر

ببین بچه کسی میشه که توهش برمیگردی

این بچه اونی بود که باهاش لباتو تر میکردی

همین بچه میخونه با یه صدای تازه

کسی که تو هفتا آسمون یه ستاره داره

تو دنیارو قسم میدادی با من میمونی

الانم که رفتی خیلی داغم میدونی

میدونی دارم چوبه ی او وفاداری رو میخورم

واسه آبرویه خودم هواداریتو میکنم

تو گفتی ستارمی تو آسمون ستاره نیست

نه واسه تو اشک نمیریزه چشای خیس

واسه خودم که چه قدر بدبخت بودم

عاشقه تویه هرزه ی لاشی چند وقت بودم

واسه خودم که چه قدر بدبخت بودم

عاشقه تویه هرزه ی لاشی چند وقت بودم

برو تو قلب من دیگه  نمونده واسه تو جایی

برو با یارو دلدارت منو بزار تو تنهایی

رمانه تیره رو عکست کشیدم یعنی که مردی

تو رفتی با خود عشقو از این دنیای من بردی